Day 1: Here we go Again

Zaterdag 8 September

Na een korte nacht staat ons luchthavenvervoer reeds om 6u45 aan de deur te kloppen. Helaas hebben we al een mail gekregen van Delta, dat de eerste vlucht al vertraging heeft. Hierdoor zijn we reeds overgeboekt naar een latere vlucht in Atlanta. We hebben dus een lange reisdag voor de boeg. Na nog een ophaling van drie koppels, die al aan het zagen waren door hun tijdsgebrek, zijn we op weg naar de luchthaven.

In de luchthaven wandelen we eerst naar Delta om onze koffers af te geven. Gisteren hebben we alsnog besloten om toch elk een koffer in te checken. Normaal moesten we nog betalen voor de koffers, maar dit vragen ze echter niet. We betalen zoals onze tickets, nu ook voor de koffers nul euro. En door de vertraging en overboeking kunnen we alsnog compensatie vragen. Komt de reis alweer wat goedkoper uit, we verliezen enkel een paar uren minder nachtrust. Maar bij deze overboeking hebben we ook geen zitjes en de dame aan de balie kan niet regelen dat we naast elkaar kunnen zitten.

Zucht, dan zullen we het wel vragen in Atlanta. Na de koffers eten we nog een klein en duur ontbijtje! Tom krijgt een mail van Delta en zien nu ook onze toegewezen plaatsen. Helaas zitten we niet bij elkaar en nog eens in het midden van een rij van drie personen. Tom gaat alsnog bij de balie van Delta vragen of er nog iets te regelen valt. Een zeer vriendelijke dame regelt voor ons zitjes in de comfort en naast elkaar (weliswaar met de gang ertussen). Deze optie is zeker ok! Zijn we vlug uit het vliegtuig en hebben extra gratis beenruimte.

Daarna gaan we terug langs de bekende controles en alles loopt hier zeer vlotjes. De tijd vliegt voorbij en al vlug zitten we in het vliegtuig. De lunch wordt al snel geserveerd.

Ik bekijk vier films tijdens de vlucht: Overboard (remake van de jaren 80), Life of The Party, Adrift en Central Intelligence. Tom heeft helaas problemen met zijn scherm en kan slechts één film bekijken. Gelukkig heeft hij zijn boeken en de ipad mee. Wederom verloopt de vlucht relatief vlug met wel de meeste turbulentie ooit. De turbulentie kwam zo erg dat de stewardessen geen laatste maaltijd meer hebben kunnen serveren. 

Er hangen dan ook wel veel pluizige wolkjes in de lucht.

Om 15u lokale tijd verlaten we het vliegtuig en zetten koers naar onze bagage. Deze moeten we terug ophalen om vervolgens op de loopband te leggen. Eerst volgt een paspoortcontrole en dan kunnen we onze koffers halen. Deze liggen netjes op de band en na een paar minuten zijn we ze alweer kwijt op weg naar hun volgend vliegtuig. Wij moeten dan door de veiligheidscontrole, maar het is lang geleden dat het zo strenge controle was. De schoenen uit, alle apparatuur uit de zakken, eten uit de koffer,… Maar hierna zijn we er al door en dienen we nog meer dan twee uur te wachten op de volgende vlucht.

We kopen nog een kleinigheidje bij een chicken fastfood om de honger te stillen. Hierna typ ik reeds een deel van de blog, zodat ik morgen alles online kan zetten. Hier ben ik vlug klaar mee en probeer een beetje in te dutten tot de boarding begint.

Om 19u20 begint de boarding en zitten we vlug op onze zitjes. Het vliegtuig is moderner en kleiner dan het vorige en de stoelindeling is hier 3 – 3. En wat blijkt er zit telkens iemand aan het raam, zodat er naast ons niemand zit. Jammer genoeg willen ze niet wisselen, zodat ik aan het raam kon zitten. Helaas kan ik dus niets filmen van deze vlucht en geen foto’s nemen.

Ik bekijk een thriller “A quiet Place”, zodat ik mezelf uit de slaap kan halen. Dit lukt wel, want op bepaalde momenten was de film wel scary. Eens de film gedaan is, rest er nog een uur en 20 minuten. Pfftt, maar die waren lastig zeg. Om 21u lokale tijd Denver, inmiddels 5u in de ochtend Belgische tijd stappen we uit ons laatste vliegtuig. We wandelen meteen door naar de ophaling van de koffers. We nemen een paar roltrappen, een trammetje en op de laatste bagagerol nummer 19 zien we onze koffers verschijnen. Gelukkig waren we hier op tijd, want het moest nu wel toeval zijn dat een ouder Amerikaans kopper dezelfde koffer heeft als Tom. Ze hadden de onze er al afgehaald, maar hun tag zat niet aan de koffer. Toen ik dacht dat diene onze koffer was, bleek dit van het ouder koppel te zijn met hun tag. Eind goed, al goed maar onze taglabel was wel weg… In Atlanta hing die nog mooi aan de koffer, maar nu is die weg.

Na nog een kleine babbel met het Amerikaanse koppel, wandelen we naar de bussen van Alamo. Dit jaar hebben we skip the counter eens toegepast om direct de wagen te kunnen kiezen, zonder nog heel het inschrijvingsgedoe. Na een busrit van een aantal minuten, zitten we op de parking van Alamo. Helaas staat alles hier buiten en is er heel weinig verlichting. Er staan in de rij van Midsize SUV niet veel wagen ter beschikking. We hebben enkel de keuze tussen een Ford (type ken ik zelfs niet) en een Nissan. We kijken eerst naar de kofferruimte, maar die zijn echt niet groot. Na lang getreuzel, trekken we onze bad cowboyschoenen aan en kiezen een auto uit de grotere klasse. Wie niet waagt, wie niet wint…

Alles in de koffer en rijden naar de balie. Na een small talk, zitten we met onze gratis upgrade op de snelweg. Ik kan al zeggen dat we een GMC hebben… Een foto volgt later en zelf moeten we eigenlijk ook nog eens kijken naar het type. Na nog een kleine 40 minuten arriveren we op onze eindbestemming. Totaal kapot arriveren we in onze hotelkamer en vallen we als een baksteen in slaap.

Totale reistijd: 24uur

Tot morgen!

Bekijk zeker ons YouTubekanaal Tj2travel met onze reisvideo's!!