Day 5: Rocky Mountain National Park

Woensdag 12 september

Om 5u20 gaat de wekker af en springen we meteen uit bed. Vandaag gaan we de zonsopgang bekijken in Rocky Mountain National Park. Om 5u50 zitten we in de auto op weg naar Sprague Lake. We parkeren de auto en wandelen naar een goede fotografeerplek aan het meer. We zien ondertussen al drie wapitiherten, waaronder twee net bij het meer. Ze staan heel dicht, maar gelukkig is het een moeder met haar ondertussen ouder jong. Overal staan er mensen om de zonsopgang vast te leggen met hun cameralens.

Tijdens het wachten praten we met twee vrouwen die hier ook op reis zijn. Ondertussen duiken de kleuren op en zien we een mooi kleurenpalet verschijnen.

De twee wapitiherten staan ondertussen in het meer, mee te genieten van de zonsopgang. Het beloofd alweer een stralende dag te worden.

Een oudere meneer vertelt ons dat er gisteren een familie elanden in het water is gegaan. Als we geluk hebben, komen ze straks misschien ook weer tevoorschijn. Er staan op die plek dan ook wel een tiental fotografen klaar met hun gigantische lenzen. Eens de zonsopgang volledig rond is, wandelen we rond het meer. Wat is het hier toch mooi.

Uiteindelijk komen we op de plek van de talrijke fotografen. Er gaat een groot deel weg en wij volgen. En ineens zien we de moeder eland en haar jong.

De moeder en haar jong gaan verder weg door het struikgewas. Een hele reeks fotografen volgen mee met de richting van de moeder en haar jong. Tom is ook weg en ik blijf nog even staan. Hoewel ik misschien eerst nog te veel onder de indruk was. Dan besef ik ineens dat het een familie elanden is; dus waar is de papa. Ik wandel dichter naar de plaats, maar vanop een veilige afstand. En ja hoor, tussen het struikgewas zie ik een groot dier opduiken. Papa eland is van de partij en komt dichter en dichter.

Hier sta ik dan alleen te kijken naar papa eland. Ik film en neem enkele foto’s van dit prachtig dier. Uiteindelijk gaat hij in de richting van het meer recht de zon in. Ondertussen sta ik terug bij Tom, die ook wel behoorlijk onder de indruk is. Een familie elanden hebben we zelfs in Alaska niet gezien.

We volgen nog even mee, tot de mama eland op het wandelpad staat. Papa eland volgt en het jong is reeds bovenaan terug de bossen in. Wij gaan dan weg om naar Bear Lake te rijden. Om 7u50 staan we op de parking van Bear Lake Trailhead. Er zijn nog plaatsen vrij, maar begint al behoorlijk vol te staan. We eten ons zelfgemaakt ontbijt in de auto op. Vervolgens trekken we onze wandelschoenen aan en gaan op pad voor onze eerste grote wandeling.

Deze wandeling noemt de Four Lakes loop trail. Op deze wandeling zullen we een aantal meren, uitzichtpunten en een waterval aantreffen. We stoppen nog even bij Bear Lake, maar vinden de kleuren hier niet mooi. Al snel keren we om en wandelen naar het eerste meer van de grote wandeling. Het eerste meer is Nymph Lake.

Hier zie ik ook nog een mooie blauwe vogel. De naam zoek ik later even op en dit blijkt een Stellers gaai te zijn.

We wandelen verder omhoog en komen bij het tweede meer, namelijk Dream Lake. De wind is hier actief bezig. Door het stijgend wandelen, krijgen we het al vlug warm. Echter door de koude wind, moeten onze jasjes weer aan.

We merken ook op dat deze wandeling populair is. Het is dan behoorlijk druk op het wandelpad. De meesten wandelen enkel maar de drie meren en keren terug. Wij doen een volledige loop, dus zal het straks rustiger worden. Maar de wandeling is dan ook wel prachtig.

Op het wandelpad zien we een leuke grondeekhoorn bedelen aan mijn benen voor eten. Neen, wij geven geen eten. Je wordt er ziek van lieve eekhoorn.

Het derde meer, Emerald Lake is omringd door de bergen. Prachtig maar een koude wind laat zich hier goed voelen.

We keren terug langs dezelfde weg tot aan de splitsing naar Lake Haiyaha. Hier wandelen we behoorlijk stijl naar boven. De klim naar boven brengt ons wel naar prachtige uitzichten met de meren en vele herfstkleuren.

Na nog een lastige klim bereiken we het vierde meer Lake Haiyaha. Hier moeten we klimmen over rotsen om tot een goeie plek bij het meer te komen. De kleuren van het water, maken het klauterwerk over de rotsen wel goed.

We keren terug, toch te veel volk naar onze goesting om hier te lunchen. Terug op het wandelpad, wandelen we van het pad af om te lunchen. Daarna wandelen we een klein stukje op dezelfde weg tot we weer aan de splitsing komen van Mills Junction.

Hier zien we veel minder volk en genieten van de prachtige wandeling. We zien nog een aantal sneeuwhoenen en eekhoorns.

We wandelen steeds naar beneden tot aan de Alberta Falls.

Hierna zijn we bijna klaar met de wandeling en komen we nogmaals in een prachtig kleurenpallet terecht.

Het laatste stuk is terug klimmen en dan is onze energie op. Moe, maar voldaan arriveren we terug op de parking. Helaas heeft Tom een zonneslag en heb ik barstende hoofdpijn door te weinig vochtopname. We beslissen om naar de cabin te rijden en even te rusten. In de cabin neem ik een pilletje voor de hoofdpijn en leg mij op het bed. We dommelen een uurtje in en dat heeft wel deugd gedaan.

Rond 17u30 nemen we een douche en eten een kleine aperitief. Vervolgens gaan we nog even naar de supermarkt. Ik wou nog even de paarden op het domein hier bekijken, maar deze staan reeds op stal. Echter verschijnen er twee wapitiherten op het domein. Vanuit de auto neem ik een aantal foto’s. Het zijn jonge mannetjes, dus uit de buurt blijven is aangeraden.

Onderweg naar de winkel, zien we nog talrijke wapitiherten. De meeste zijn groepen met een gevaarlijk mannetje. In de Safeway halen we nog wat ontbijtkoeken en avondeten. Vanavond eten we sushi op onze veranda.

Daarna typ ik het verhaal van vandaag (uploaden lukt helaas niet). We bekijken nog een filmpje en gaan slapen. Het was een vermoeiende maar indrukwekkende dag in Rocky Mountain National Park.

Hiking: 16,5 km

Weer: 13 – 29 °C, zonnig

Wildlife: 3 elanden, talrijke wapitiherten, eekhoorns, vogels